Pierwszą historyczną wzmiankę na temat świątyni w Wabczu datuje się na 1288 rok. W roku tym prawdopodobnie wzniesiono główny korpus kościoła. Rokiem 1706 została dobudowana kaplica św. Anny. Pomiędzy latami 1835-1840 kościół przeszedł rekonstrukcję, podczas której zrekonstruowano czworoboczny hełm wieży. Natomiast pod konien XIXw. wykonano sklepienia pozorne wewnątrz świątyni.
Trochę o architekturze
Świątynia jest wybudowana w stylu gotyckim, oraz jest orientowana, czyli jej prezbiterium (ołtarz) jest zwrócona w stronę wschodu, czyli stronę, z której ma nadejść Chrystus podczas paruzji (według Nowego Testamentu oznacza zapowiadany przez proroków powrót Chrystusa na świat w chwale pod koniec dziejów, jako triumfatora nad złem, wskrzesiciela umarłych i sędziego świata.).
Został zbudowany z polnych kamieni, kładzionych warstwami, a także granitu łamanego i gruzu.
Przy prezbiterium od północy przylega mniej więcej kwadratowa zakrystia, oraz przedsionek dobudowany w 1825 roku, oraz kaplica św. Annny z 1706 roku.
Nad całą świątynią góruje czterokondygnacyjna wieża od dołu wybudowana z kamienia, z portalem z XII/XIV wieku, w górnej części ceglana z XIV wieku, rozdzielona fryzami opaskowymi, z trzech stron posiada blendy ostrołukowe, z czego w środkowej znajdują się okna. Z zewnątrz kościoła możemy podziwiać 5 witraży umieszczonych w nawie głównej.
Na pobliskim cmentarzu
Mieści się kaplica grobowa Slaskich pochodząca z XIX w. Spoczywał w niej był Witold Slaski razem z swoją matką Helena Slaska z domu Graeve.
