Historycznie pierwszą wzmiankę na temat wsi Orle datuje się na 1288 rok. Wtenczas była to wieś kościelna. Druga wzmianka o wsi pojawia się w 1391 roku, kiedy to Orle wraz z pobliskim Rościminem pojawia się w księgach zawierającym spis majątków właścicieli ziemskich. Orle figuruje obok jego właściciela, czyli Orlika.
Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie
Ówczesny właścicielem majątku Orle był Aleksander Jerzy. Zaginął on na początku XVII wieku, z powodu toczonej przeciwko niemu sprawy o zabójstwo. Skoro mąż stał się nieobecny duchem jak i ciałem to majątkiem zaczęła zarządzać jego żona, czyli Magdalena. Magdalena zmarła około roku 1694, umierając miała dwójkę potomstwa, Świętosława oraz Samuela. Sprzedali oni rodzinny majątek Janowi Krzyckiemu, który był poznańskim kasztelanem.
Koczorowscy nowymi właścicielami Folwarku Orle
Wraz ze schyłkiem XVIII wieku folwark Orle przechodzi pod zarząd rodziny Koczorowskich. Według pruskiego spisu inwentaryzacyjnego należał do nich teren składający się z 10 łanów. Na tych 10 łanach działała karczma oraz młyn wodny napędzamy przez dwa koła. Koczorowscy, a dokładniej Karol i Adolf wyremontowali w 1861 roku tutejszy kościół. W XIX wieku Orzelskim folwarkiem zarządzali zatrudniani przez Koczorowkisch zarządcy, a wraz z upływem czasu dzierżawcy. Rokiem 1820 pobudowano dom mieszkalny dla zarządców w stylu klasycystycznym, czyli „rządcówkę” Usytuowano ją malowniczo na zachodnim skraju parku. 50 lat później dobudowano znajdujący się obok magazyn zbożowy. Kiedy Polska powraca na mapy świata, zarządcą majątku został Michał Wnuk, a po nim Aleksander Balcer.
Stan obecny, czyli dość mało
Dzisiaj możemy podziwiać rządcówkę, magazyn zbożowy oraz ruiny jednej ze stajni. W niedalekiej odległości od obu wspomnianych wyżej budynków znajdują się też skromne pozostałości dworu obronnego. Aczkolwiek są one dość trudno dostępne, więc podarowałem sobie przedzieranie się do nich.
Sama rządcówka jest jednokondygnacyjnym budynkiem z użytkowym poddaszem. Budynek jest kryty dwuspadowym dachem, pobudowano go na kamiennej podmurówce i zakończono ozdobną warstwą cegieł w układzie rolkowym. Ściany są murowane z cegły palonej, o wątku krzyżowym z fragmentami konstrukcji szachulcowej. Dach ozdobiono naczółkiem i przykryty karpiową dachówką z ozdobną facjatą od zachodu. Szczyt facjaty zdobi okrągłą blendą, a pod tą blendą znajduje się ozdobny grzymz wraz z oknem. W dawnym czasach (przed rokiem 2005) wejście chroniła drewniana altana.
Galeria
