Izbica Kujawska jest jedną z najstarszych miejscowości na południowych Kujawach. Polski kronikarz Jan Długosz wspomina w swoich kronikach o istnieniu Izbicy już w 1124 roku. Na tej podstawie uważa się za prawdopodobne istnienie tutaj parafii już w XII wieku. Jako miasteczko szlacheckie została wspomniana po raz pierwszy w 1311 roku. Miasto zostało lokowane na prawie niemieckim w 1391 roku.
Swoją drogą warto wspomnieć, że w prezentowanym kościele była chrzczona matka każdemu znanego polskiego kompozytora Fryderyka Chopina.
Pierwszy kościół fundowany przez Skarbków
O parafii wspomniano po raz pierwszy w 1325 roku. Parafialny kościół w Izbicy kujawskiej ufundowali aktualni właściciele Izbicy, czyli ród Skarbków. Ufundowana przez nich drewniana świątynia długo nie postała, albowiem zastąpiono ją nową. Nowy murowany kościół ufundował ród Kretkowskich w połowie XV wieku. Ród ten był ówczesnym właścicielem dóbr izbickich. Nowo powstała świątynia odziedziczyła wezwanie po poprzednim kościele, czyli św. Floriana i św. Mateusza, lecz dodano jeszcze Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.
Rokiem 1580 z fundacji Cieplińskich dobudowano od południa kaplicę. Kaplica istniała przez 20 lat. Po tym 20 latach wybuch pożar, który zniszczył kościół razem z kaplicą.
Remont, kolejne pożary, i kolejne remonty
Świątynie odbudowywano 30 lat, poświęcono w 1630 roku. Co warte odnotowania, to fakt, że odbudowano tylko kościół. Natomiast kaplica została nieruszona, a jej ruiny stały jeszcze przez długi czas grożąc samej świątyni, i strasząc okolicznych przechodniów.
Podczas potopu szwedzkiego w 1658 roku kościół jak i całe miasto Izbica spłonęło, lecz zostało w niedługim czasie odbudowane. Rokiem 1735, kiedy w całym mieście wybuchł ogromny pożar, kościół podzielił los całego miasta po raz kolejny ulegając spaleniu. Odbudowano go wraz z odbudową miasta. Kościół przechodził kolejne remonty w 1848 i 1885 r.
Kościół za mały, trza rozbudować.
Izbica kujawska uzyskała nowe tereny, czyli tzw. Nowe Miasto usytuowane w 1754 roku przez króla Augusta III. Także parafia pozyskała nowe ziemie, a co za tym idzie więcej ludności, która nie miała się gdzie pomieścić. Z tego też powodu w latach 1903-1905 dobudowano wielką kruchtę, która po dziś dzień nazywana jest „Nowym kościołem”. Dobudowano także zakrystię, dzwonnicę, oraz kaplicę północną, która nawiązuje do architektury kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu. Rokiem 1905, a dokładniej 21 września tak powiększony kościół został konsekrowany przez biskupa Stanisława Zdzitowieckiego. Warto wspomnieć, iż, dobudowana kaplica miała być grobowcem dla rodziny Wodzińskich, byli oni aktualnymi właścicielami Izbicy.
75 lat później, czyli w latach 1980 – 1986 przeprowadzono generalny remont kościoła oraz jego regotyzację. Zmieniono pokrycie dachu, wstawiono nowe wyposażenie. Wybudowano także ołtarz posoborowy marmurowy, wraz z marmurową ambonką. Założono także ogrzewanie.
Remontów ciąg dalszy.
Po roku dwutysięcznym, a dokładniej w 2003 przeprowadzono renowację, malowanie oraz złocenie ołtarzy. Założono także marmurową posadzkę wraz z podłogowym ogrzewaniem. Rok później przeprowadzono kapitalny remont organów, oraz wykonano nowe zawieszenie dzwonów z elektrycznym napędem. W międzyczasie miało też miejsce kilka pomniejszych prac remontowo- porządkowych.
Latami 2010-2022 ufundowano nowe obrazy, czyli Jezusa Miłosiernego, św. Faustyny i św. Jana Pawła II (tryptyk). Odnowiono także obraz św. Józefa. Kościół został również odmalowany w sposób nawiązujący do jego pierwotnego stanu przez artystę Pawła Domaszewicza.
Murowany kościół jedno-nawowy, czyli architektura i wnętrze.
Kościół w Izbicy kujawskiej zbudowano z cegły, posiada on jedną nawę. Wzniesiono ją na planie prostokąta. Prezbiterium jest wyraźnie węższe i niższe, oraz zamknięte wielobocznie. Wschodnią i zachodnia elewacja nawy jest zakończona wczesnobarokowymi szczytami z XVII wieku. Nawa zadaszona jest stropem drewnianym, w jej wnętrzu barokowy chór muzyczny podparto czterema słupami.
Kościół powstał w stylu gotycki, jest on oszkarpowany. Na jedynej nawie posiada neogotycką wieżyczkę. Dwa boczne ołtarze wykonane w stylu barokowym, jeden z nich jest poświęcony Świętej rodzinie, natomiast drugi Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. W neogotyckim ołtarzu głównym umieszczona jest „Coronata”, czyli obraz Matki Bożej Izbickiej.
Źródło planu: zabytek.pl
Galeria
