Więc oto część druga historii żnińskiej cukrowni (nie czuję jak rymuję 🙂 ). Poprzednio skończyliśmy na roku 1950 kiedy to cukrownia przechodzi na własność państwa. Teraz zaczynamy w latach 70-tych i dochodzimy do końca historii cukrowni Żnin, kiedy staje się hotelem “Cukrownia Żnin”.
Jeśli zaś drogi czytelniku nie czytałeś pierwszej części, to zapraszam tutaj.
Kampania musi być krótsza
W latach 70-tych XX wieku starano się skrócić czas trwania kampanii cukrowniczej. W tym celu zmodernizowano i powymieniano urządzenia, zmechanizowano wiele etapów pracy, oraz sprowadzono jeszcze 70 wagoników do cukrowniczej kolejki. Cel zrealizowano, przyczyniło się to do poprawy warunków pracy, zwiększenia przerobu buraka, i większej ilości uzyskiwanego cukru z jednego buraka. Po tych ulepszeniach dobowy przerób krajanki buraczanej wynosił 1700 ton na dobę. W okresie tym cukrownia była największym pracodawcą w regionie, zatrudniają 800 pracowników w czasie kampanii.
Zbrodnia na polskim przemyśle
Po “upadku”komuny w Polsce i związanych z tym przekształceniach zakład radził sobie bardzo dobrze. Z racji bycia własnością skarbu państwa rokiem 2002 wszedła w skład Krajowej Spółki Cukrowniczej “Polski Cukier”. Spółka miała zadanie dostosować produkcję cukru w Polsce do potrzeb rynkowych. Spółka pomyślała, podumała i wyszło jej iż cukrownię Żnin trzeba zamknąć. Wybuchły liczne protesty, strajki, głodówki, nawet pewien robotnik wspiął się na szczyt komina celem protestu. Niestety nic to nie dało i władze KSC doprowadziły do zamknięcia cukrowni, decyzja zapadła 7 kwietnia 2004 roku. Cukrowni nie opuszczono jednak, a przechowywano w niej cukier z Kruszewa i melasę z Kruszwicy.
Kalendarium, czyli historia cukrowni Żnin latami
- 5 lipca 1893 – uchwała o budowie cukrowni jako spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
- 28 sierpnia 1893 – uchwała o budowie własnej kolejki wąskotorowej w kierunku Królikowa,
- 18